شناسایی انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم از نمونه های بالینی بیمارستان های تهران با روش های فنوتیپی وژنوتیپی و بررسی الگو حساسیت آنتی بیوتیکی آنها در سال 1394

زمینه و اهداف: به دلیل وجود گونه‌های مختلف انتروکوکوس، شناسایی دقیق انتروکوک‌ها در سطح گونه از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد، لذا هدف این مطالعه استفاده از روش‌های فنوتیپی و ژنوتیپی برای تشخیص گونه‌های انتروکوکوس ایزوله شده از بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های شهر تهران و بررسی الگو مقاومت داروئی در آن‌ها بود. روش بررسی: این مطالعه آزمایشگاهی بر روی 400 نمونه بالینی از بیمارستان‌های شهر تهراندر طی سال‌های 93-1394 صورت پذیرفت. برای شناسایی انتروکوک از کشت‌های اختصاصی استفاده شد. از آزمون اختصاصی بیوشیمیایی برای شناسایی گونه‌های انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فاسیوم استفاده گردید. از روش PCR به‌منظور شناسایی گونه‌های انتروکوک استفاده گردید. محصولات جهت تایید، تعیین توالی شدند. آنتی بیوگرام به روش دیسک دیفیوژن برای نمونه‌ها انجام شد و برای تعیین MIC وانکومایسین، روش میکرودایلوشن انجام گردید... یافته ها: از 400 نمونه جمع آوری شده 278 نمونه انتروکوک تشخیص داده شد. بر اساس روش های فنوتیپی، 86/70% سویه هاانتروکوکوس فکالیس و 46/15% انتروکوکوس فاسیوم و 66/13% سایر گونه‌های انتروکوک بود. با استفاده از روش PCR، 3/72% انتروکوکوس فکالیس و 43/10% انتروکوکوس فاسیوم و 62/17% سایر گونه های انتروکوک تشخیص داده شد. نتایج انتی بیوگرام بیشترین مقاومت را به جنتامایسین و کمترین مقاومت را به لینزولاید نشان داد. 9 مورد مقاوم به وانکومایسین با MIC ≥ 512 بودند. نتیجه گیری: آنالیز آماری این مطالعه تفاوت معنی داری میان تشخیص سویه های انتروکوکوس به روش PCR نسبت به روش فنوتیپی نشان داد (p ≥ 0.05)؛ در حالی که در تشخیص گونه انتروکوکوس، تفاوت معنی داری مشاهده نشد. وجود مقاومت به وانکوومانسین (MIC ≥ 512mg.ml) در 9 نمونه شیوع قابل توجه مقاومت را نشان داد.